باورت بشود يا نه روزي ميرسد كه دلت براي هيچ كس به اندازه من تنگ نخواهد شد!

براي نگاه كردنم...

اذيت كردنم...

خنديدنم...

براي تمامي لحظاتي كه در كنارم داشتي!

روزي خواهد رسيد كه در حسرت تكرار دوباره من خواهي بود...

ميدانم روزي ديگر نيستم!!

و هيچ كس تكرار من نخواهد شد....

.

.

.

برای تو نامه ای می نویسم…

دلتنگی که دست از سر دل بر نمی دارد.

دلتنگی که فاصله را نمی فهمد !

نزدیک باشی و اما دور…دور…دور !

تنها که باشی تمام دنیا دیوار و جاده است.

تمام دنیا پر از پنجره هایی است که پرنده ندارند…

پر از کوچه هایی که همه ی آن ها برای رهگذران عاشق به بن بست می رسند!

فکر کن پای این دیوارهای سرد و سنگین چه لیلی ها و مجنون ها که می میرند!

خون بهای این دل های شکسته را چه کسی می دهد ؟!

چقدر دوست داشتم تمام دلتنگی های این روزها را با کسی تقسیم می کردم، و یا کسی بود برای گوش دادن ودرد دل کردن، بماند که آنقدر فاصله ها زیاد شده که هر چه فریاد می زنم.. گویا نه تو صدایم را می شنوی ونه کس دیگر . . .